Jerzyki
Autor: cieszka24
„Dla Jerzyka niebo jest prawdziwym domem – w niebie żyje, je, kocha się i śpi. Na niebie pije wodę, chwytając krople deszczu. I nikt mu nie dorówna w lotniczych umiejętnościach. W porównaniu z Jerzykiem, loty innych ptaków to amatorszczyzna. Dla mieszkańców miast Jerzyk powinien być ptakiem najważniejszym – perłą w koronie. Spędza z nami zaledwie 4 krótkie letnie miesiące, ale jakie to miesiące!”
To cytat ze strony Jestem na pTak! Warto tam wejść i przeczytać krótkie info o jerzykach.
Jerzyki (łac. Apus apus) to takie ptaki, które większość swojego życia spędzają w locie. Obserwuję je nieraz przez moje okno jak przecinają błękitne niebo. Ich ciche popiskiwanie towarzyszy mi odkąd pamiętam. Zawsze od wiosny do jesieni słychać je. Najaktywniejsze są długimi wieczorami. Często nie zwraca się już na to uwagi, ale ich dźwięk kojarzy mi się z dzicięcymi latami, gdy biegało się po dworze w okolicy więzienia. Gdy grało się w piłkę lub babingtona na ul. Mickiewicza. Nasze jerzyki, choć wolne w przestworzach, mają domki w więzieniu (to stare mury pamiętające cara). I to właśnie w nich najciekawsze. Są nauką dla nas, że choć czasem jesteśmy więźniami miejsca, sytuacji, ludzi, itp. to warto znaleźć, choćby tylko w sobie przestrzeń, w której jesteśmy wolni… gdzie możemy odlecieć.
PS. Dawno nic nie było z „filozofowania”.
