Obraz przedstawia Matkę Bożą Czułą (z greckiego Eleysa – Eleusa mająca litość), lub inaczej ja Ją nazywają Miłującą (z rosyjskiego Umilenie). W internecie znalazłam inne opisy tej ikony:

„Ikona ukazuje postać Matki Boskiej przytulającej maleńkiego Jezusa do swego policzka. Glykofilusa – to grecka nazwa tej Ikony, oznacza ona „Bogarodzica Słodkiego Pocałunku”, dlatego, że twarz Maryi przytula w pocałunku twarz Dzieciątka Jezus. W tej pięknej Ikonie ujmujący jest gest objęcia przez Dzieciątko rączką swoją Matkę. To ukazanie szczególnej więzi, jaka łączyła Matkę Boską z Jezusem, co symbolizowało miłość Chrystusa do Świata i wszystkich ludzi.”

„Według tradycji, ikona została napisana przez Łukasza Ewangelistę na desce ze stołu w Wieczerniku. Jednak według badań powstała znacznie później, w pierwszej połowie XII wieku w Bizancjum. Jej autor jest nieznany. Ikona jest jednym z wizerunków Matki Bożej przywiezionych na Ruś z Bizancjum w okresie, gdy schrystianizowane państwa ruskie nie posiadały jeszcze własnych ośrodków sztuki sakralnej.Tym samym stanowiła ona jeden z wzorców dla pierwszych ruskich twórców ikon. Ikona reprezentuje typ Eleusa. Maryja, ubrana w szatę z gwiazdami na ramionach i czole, trzyma na ręce Jezusa, który przytula się do Jej twarzy, dodatkowo obejmując Go lewą ręką. Dzieciątko obejmuje prawą ręką szyję Matki i tuli się do Niej.”

Technicznie jest to obraz malowany akrylami na desce, złocenie szlagmetalem. Deska lipowa z korą, bejcowana, gruntowana gesso. Lubię malować na geskach niegruntowanych typowo pod ikony. Daje to pewną swobodę i pozwala lekko odejść od ikon kanonicznych. Sprawa druga, to nie lubię gruntować desek pod ikony, bo jest to czynność bardzo pracochłonna i wymagająca cierpliwości. Gotowe deski gruntowane zaś niewspółmiernie drogie. Kupuję deski i robię sama szpongi oraz gruntuję.