Dwa dni temu wreszcie wybrałam się do lasu na spacer. Brakowało mi powietrza innego, niż miejskie, ze spalinami samochodów i kominów. Pogoda była nawet ładna, słońce co prawda już nie za wysoko,

bo popołudnie, a też co jakiś czas chowało się za chmury. Jadąc zastanawiałam się, czy teraz w listopadzie, gdy prawie wszystkie liście spadły, uda się wydobyć jakiś piękno. Wybrałam się do Dziektarzewa, urokliwego parku krajobrazowego nad Wkrą. Byłam tam wiele razy i lubię to miejsce. Zawsze dziwnie porusza moją wyobraźnię. Tym razem nie było inaczej.

Miejsce to zasadniczo nie zmieniło się wiele, woda we Wkrze niska, ale wiele śladów po nadmiarze wody pozostało w postaci osuwisk i przewróconych drzew.

Szkoda, że takie grube stare sosny legły. Wśród złamanych konarów i drzew można spotkać jak prosto z baśni, leśne potwory i wijące się węże. Wystarczy trochę inaczej spojrzeć. Przypominają mi się bajki z dzieciństwa, w których drzewa miały oczy, buzie i nosy. Myślę, że z takich obserwacji lasu pisarze mogli mieć podobne skojarzenia. Śmieszne i straszne złudzenia 😉 No i chyba udało się wydobyć trochę piękna… i poszurać w liściach….

Zapraszam zatem do ogladania zdjeć >>