Ostatnie dni raczyły nas ciepłą letnią pogodą, ale dziś już znacznie chłodniej… No cóż lato 2008 odchodzi. Szkoda, jak zawsze… Zieleni szkoda, kwiatów, owoców, odlatujących ptaków, radosnych ćwierkań i różnych innych przyjemnych dla zmysłów wrażeń. I oczywiście pomidorów mi szkoda, tych dojrzewających w naturalnym słońcu i cieple. Jak bardzo mi pasują słowa piosenki: „Adio pomidore”…,  „adio ulubione, słoneczka zachodzące za mój zimowy stół.” Długich dni też żal. U mnie jeszcze maliny owocują, natsturcje rosną jak szalone, a u ludzi dynie rosną na drzewach (dowód na zdjęciu). Jesień też niby lubię, ale to już nie to samo co lato.
Korzystajmy zatem kiedy się da ze spacerów w słońcu, by delektować się ostatnimi uśmiechami lata.