Właśnie skończyłam mój Tryptyk Archanielski. Do takiej formy zainspirowała mnie sztuka góralska i tryptyki Zofii Forteckiej. Brakowało tylko tematu. Znalazł się w uroczystość świętych Archaniołów: Gabriela, Michała i Rafała. Byłam wtedy na spacerze w lesie z… Archaniołami. Byli obecni w szeleście liści, w szumie wiatru wśród drzew, w kolorach jesieni, w pluskaniu rzeki. I tam właśnie zrodził się pomysł. Tryptyk przedstawia Archaniołów, oraz pewne biblijne wydarzenia związane z ich postaciami. Są to: zwiastowanie Maryi, walka Michała Arch. z szatanem oraz historia Tobiasza. Poruszają mnie znaczenia imion tych aniołów. Brzmią jak drogowskazy i jak obietnice: Gabriel – Bóg moją siłą, Michał – któż jak Bóg, Rafał – Bóg uleczy. Mając na uwadze te słowa oraz historie biblijne można je odnieść do swojego życia. Z tryptykiem zeszło się trochę, robiłam go od 2. października do dzisiaj. Prawie 2 miesiące, to dużo jak na taką miniaturę. Brakowało jakoś czasu, wszystko powstawało z tzw. doskoku. W międzyczasie przeczytałam też księgę Tobiasza.

Chciałam się też podzielić pewnym fragmentem napisanym przez x. Jana Twardowskiego, który ostatnio wpadł mi w ręce: „Myślę, że zawsze chodzi po świecie taki specjalny Anioł Stróż, który zbiera to, co pozostaje po nieodwzajemnionych uczuciach (jak Apostołowie zbierali ułomki chleba na pustyni). Zbiera listy serdeczne, na które nie było odpowiedzi, telefony, które zamilkły, rzucone do kąta małe śmieszne pamiątki, które były wzruszeniem, rany po śmiechu, to, co wydawało się, że będzie już na zawsze.”